Na 100 dagen van voorbereiding volgens de methode Sportrusten is het dan zover.
Nog een paar uur te gaan en dan is de start van de kustmarathon. Vroeg uit bed en goed ontbijten zodat ik een uur voor de marathon nogmaals goed kan eten om voldoende energie bij me te hebben. Het plan is om onderweg alleen water te drinken en geen sportdrank ofzo. Voor nood heb ik een paar Tucjes en mini Marsjes bij me. Om 7:00 uur stappen we in de auto om vervolgens om ongeveer 8:30 uur in Zoutelande aan te komen. Gerda blijft achter in Zoutelande en ik moet dan nog met de bus met andere lopers naar de start in Burgh-Haamstede gebracht worden. Naast mij in de bus zit een ervaren loopster van ongeveer gelijke leeftijd en we kletsen over onze gemeenschappelijke hobby. Op het moment dat mijn trainingsarbeid ter sprake komt en dat mijn langste duurloop 14 km is geweest fronst ze haar wenkbrauwen zoiets van “veel succes dan vandaag”. Ik ben toen maar niet doorgegaan over eten en drinken….. Aangekomen bij het sportcentrum in Burgh-Haamstede oud-collega Henk opgezocht en samen een bakkie gedaan bij mevrouw Heijnen die haar voordeur heeft bij de startstreep. Nog een keer goed gegeten en gedronken en uiteraard toilet bezoek. Toen was het wachten op de start. Ik voelde me lekker ontspannen. Een indrukwekkende minuut stilte voor Lein Lievense, de oprichter van de Kustmarathon die begin dit jaar helaas is overleden. En toen de kerkklok 12 maal had geslagen klonk het startschot. Hoewel m’n hartslag vanaf het begin hoger was dan ik had gedacht, was m’n ademhaling prima in orde en kon ik in een lekker ritme komen. Eerste 5 km in circa 29 minuten, precies zoals vooraf verwacht. Dat tempo heb ik tot km 25 volgehouden en heb bij km 26 toen het berekende stapje terug gedaan omdat het zwaarste nog moest gaan komen. Inmiddels heb je dan al meer dan de helft van het strand gehad en wandelen er al behoorlijk veel lopers. Mogelijk om te genieten van het weer want het was prachtig met het zonnetje erbij. Bij km 22 op het strand een foto gemaakt en nog even stilgestaan en gedacht aan mijn vriend JW en zijn vrouw Brenda die binnenkort een ingrijpende niertransplantatie (cross-over) ondergaan en natuurlijk mijn vriend Luc. Wanneer je het strand afgaat moet je een behoorlijke trap op en als je dan bijna 30 kilometer in de benen hebt is die zeg maar minder leuk. Vanaf dat moment zijn de duinen ook niet echt vlak en ik moet de focus houden om m’n ritme vast te houden. Iedereen die bij km 37 “de tank” aanraakt zal de finish halen, had oud-collega Henk gezegd. Dus wie ben ik om dat dan niet te doen. Het tempo vasthouden lukt volgens plan tot km 40 alwaar er een hele aardige meneer staat die meldt dat we nu naar het hoogste punt gaan en je er dan toch echt bent! Het uitzicht was werkelijk prachtig maar na 40 kilometer denken je benen toch anders over al die trappen, hobbels en stuk strand dat nog gaat komen. Maar als je dan het strand afgaat, nog maar een klein klimmetje doet zijn de laatste 500 meter op de dijk inzicht. Vanaf dat moment word je “geholpen” door alle mensen langs de kant en is de finish geweldig op een berg zand. Hier staat Gerda op me te wachten en krijg ik mijn medaille omgehangen van Henk. Ik moet dan wel even een beetje bijkomen. Als de rust een beetje wedergekeerd is wacht ons de reis naar Haarlem alwaar het F.O.P. Symposium gaande is. Er is op ons gewacht met het diner en nadat we met een staande ovatie binnengehaald zijn de afronding van de actie Arie loopt voor Luc. Aangezien de F.O.P. Stichting zijn 15 jarig jubileum vierde hadden we voor de zeven bestuursleden een replica gemaakt van één van de kunstwerken “project Libel” en deze aan hen geschonken. We kunnen niet zonder vrijwilligers. En nadat ik mijn loopshirt en medaille aan Luc had gegeven konden we de cheque overhandigen met het mooie totaal bedrag van € 3.453,84. Wederom applaus en dan lekker wat eten en bijkletsen met die mooie grote internationale “familie” die de F.O.P. Stichting is. Patiënten, familieleden, artsen van over de wereld die bij het symposium aanwezig zijn ook dat is indrukwekkend. En de finale was het kabouterbiertje dat voor me klaar stond. Aan de bar kwam nog een verrassing. De hele actie was ook Michelle, een Amerikaanse dame van de overkoepelende organisatie iFOPA niet ontgaan zodat er nog een mooi internationaal artikel gemaakt gaat worden over de hele 100 dagen actie Arie loopt voor Luc. Nog meer erkenning en aandacht reclame voor de Nederlandse F.O.P. Stichting. Ik wil iedereen enorm bedanken voor alle support en hulp om deze mooie uitdaging en actie voor de F.O.P. Stichting te kunnen en mogen doen! Groeten Arie
0 Reacties
Bijna is het zover!
Afgelopen weekend de marathon van Berlijn op televisie gekeken en dan kriebelt het nog meer. Deze week was het rusten en nog een klein rondje loslopen en genieten van de trainingsarbeid die verzet is. En zeker ook van alle zaken om de actie heen. De geweldige mensen die me geholpen hebben met hun kunstwerken, alle gulle gevers en Gerda die op de achtergrond steeds de informatie op de diverse “sociale kanalen” heeft laten verschijnen. Dit alles heeft ervoor gezorgd dat ik oprecht durf te zeggen van een geslaagde actie Arie loopt voor Luc met een mooie opbrengst en veel aandacht voor de F.O.P. Stichting. Ook was afgelopen week het hardloopshirt gereed, Quirine van E-Qreations heeft er iets moois van gemaakt met de flinke hoeveelheid logo’s van de sponsoren. Aan mij nu de taak om een lekkere marathon te gaan lopen. Zoals in m’n vorige blog verteld zou ik nog mijn “strijdplan” uitleggen en op welke tijd ik denk uit te komen. Normaal gesproken wil ik elke wedstrijd zo “vlak” mogelijk lopen, ik bedoel iedere kilometer proberen nagenoeg even snel te lopen en dan in het tweede deel versnellen. Bij een marathon loop ik de tweede helft normaal sneller dan de eerste helft door het goed op te bouwen. De kustmarathon echter is van een ander kaliber dus ga ik ook iets anders benaderen. Marathons worden standaard in het tweede deel altijd zwaarder, boven de 30 kilometer komen is best pittig. Laat bij de kustmarathon het tweede deel ook nog eens zwaarder zijn dan het eerste deel en je snapt dat ik bewust moet lopen. Daar komt bij dat het weer aan de kust ook nogal van invloed is. Ik ga ervoor om een eindtijd van 4 uur en 15 minuten te lopen. De opbouw zal als volgt zijn: ik verdeel de marathon in stukken van 5 kilometer. De eerste 3 maal 5 kilometer -van 0 naar 15 kilometer- ga ik lopen tussen de 28 en 30 minuten. Het gaat erom dat ik me kan beheersen om niet te snel te starten. Bij zo’n evenement zit je namelijk vol adrenaline en ga je vanzelf mee met de meute. Van 15 naar 20 kilometer zal gaan in circa 30 minuten. De halve marathon zal ik afgelegd hebben rond de twee uur, waarschijnlijk net iets erboven. De volgende 5 kilometers ga ik proberen af te leggen tussen de 30 en 32 minuten. Inderdaad met een beetje verval. Ik zal na 20 kilometer het tempo iets laten zakken zodat ik de bijna 10 kilometer op het strand goed doorkom en ook het glooiende terrein van de duinen “makkelijk” kan afleggen. Vanaf 40 kilometer zijn er nog een paar flinke “hobbels” die ik moet overwinnen maar dan kun je de finish al ruiken. En onderweg zal ik vast hebben gedacht aan het kaboutertje dat later op de avond op me staat te wachten. Ik ga mijn best doen en ook onderweg proberen genieten van deze mooie marathon. Na deze blog hebben jullie er nog eentje tegoed waarin ik de belevenissen van marathon zelf zal vertellen. Sportieve groeten, Arie |
Arie PankrasIk ben Arie Pankras, 54 jaar en zelfstandig ondernemer. Archieven
Oktober 2019
Categorieën |